Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Immo alio genere; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Suo genere perveniant ad extremum; Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quod cum dixissent, ille contra. Illi enim inter se dissentiunt. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Aliter autem vobis placet. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Sint modo partes vitae beatae. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Omnis enim est natura diligens sui. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Recte, inquit, intellegis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quid de Pythagora? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nemo igitur esse beatus potest. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sit enim idem caecus, debilis. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Negare non possum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? At enim sequor utilitatem. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Praeclare hoc quidem. Nihil enim hoc differt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Nam ante Aristippus, et ille melius.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.