Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Duo Reges: constructio interrete. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Si enim ad populum me vocas, eum. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Poterat autem inpune; Quid Zeno? Quid adiuvas? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Haec dicuntur inconstantissime. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Torquatus, is qui consul cum Cn. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Bonum patria: miserum exilium. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Certe non potest. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Peccata paria. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Tu quidem reddes; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.

Verum hoc idem saepe faciamus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Bork Tria genera bonorum; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Bork

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.