Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec nihil sane ad rem; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Duo Reges: constructio interrete. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Ratio quidem vestra sic cogit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Iam contemni non poteris.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Sed nunc, quod agimus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid censes in Latino fore? Videsne, ut haec concinant?

Verum hoc idem saepe faciamus. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non est igitur voluptas bonum. Immo alio genere; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si enim ad populum me vocas, eum. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quorum altera prosunt, nocent altera.

Facillimum id quidem est, inquam. Quae duo sunt, unum facit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quare ad ea primum, si videtur; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Hunc vos beatum; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? At iam decimum annum in spelunca iacet. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sed residamus, inquit, si placet. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Verum esto; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;